شهادت امام صادق(ع)

امام صادق علیه السلام در چنین روزی در سال 148 قمری به شهادت رسیدند.

شهادت آن حضرت به سبب انگور زهر آلودى بود كه منصور به آن حضرت خورانيد.مدت امامت آن حضرت 34 سال و عمر شريفشان 65 سال بود.دوران امامت آن حضرت همزمان با هفت نفر از زمامداران غاصب اموی و عباسی بود كه عبارتند از: هشام بن عبد الملك ، وليد بن يزيد بن عبد الملك،يزيد بن وليد، ابراهيم بن وليد و مروان حمار از بنى اميه و سفاح و منصور دوانيقى از بنى عباس.فرزندان آن حضرت هفت پسر و سه دخترند: حضرت موسى بن جعفر(عليه السلام ) ،اسماعيل،عبد الله،محمد ديباج،اسحاق،على عريضى(على بن جعفر مدفون در قم)عباس ،ام فروه،اسماء فاطمه.

احترام امام صادق علیه السلام نسبت به نام رسول خدا(ص) 

از ابى هارون مولى آل جعده روايت است كه گفت: من در مدينه همنشین حضرت صادق(ع) بودم، پس چند روزى در مجلسش حاضر نشدم، بعد كه خدمتش مشرّف گشتم فرمود: اى ابو هارون! چند روز است كه تو را نمى ‏بينم؟ گفتم: جهتش آن بود كه پسرى براى من متولد شده بود.

فرمود: بارك اللّه لك فيه چه نام نهادى او را؟ گفتم: محمّد.

حضرت چون نام محمّد شنيد صورتش را برد نزديك به زمين و مى‏ گفت: محمّد، محمّد، محمّد تا آن كه نزديك شد صورتش بچسبد به زمين.

پس از آن فرمود: جانم، مادرم، پدرم و تمامى اهل زمين فداى رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله و سلّم باد، پس فرمود: دشنام مده اين پسر را و مزن او را، و بدی مكن با او. و بدان كه نيست خانه ‏اى‏ كه در آن اسم محمّد باشد مگر آن كه آن خانه در هر روز پاكيزه و تقديس شود. 

منبع:الكافي،ج‏6،ص: 39